Historia prawdziwa - Część 1

Pewnego razu, gdy tak sobie siedziałam w poczekalni, w szpitalu... Dobra nie ważne, najważniejsze, że naszła mnie wena i spisałam na telefonie komórkowym pewną "Prawdziwą historie" - taki nadałam tytuł całości. Nie chciałam by to się tak kurzyło i pozostało przeze mnie rzucone w kąt, bo mogłoby się tak zdarzyć, że bym o tym zapomniała na długie lata więc umieszczam to na blogu do waszej oceny.

Część 1

Miłość i Nienawiść

Są czasem dni
Gdy chciałbyś zmienić coś
Są chwile gdy jest ci źle- ja wiem
Są takie sny (może znasz je już?)
Co koją każdy ból (jak ciepło słów)
Są po to
Abyś wiedział, że masz sens, twój sens.
(Universe - Latawce marzeń)

Nienawiść – czym właściwie jest? Jak się objawia? I w jaki sposób powstaje? Czasem wystarczy chwila, impuls by uaktywnić w sobie to uczucie w całej okazałości, a innym razem trzeba czasu, pielęgnacji by choć zakiełkowała niczym mała roślinka, o którą dba ogrodnik. Miłość – to dokładnie tak samo jak nienawiść, czasem starczy impuls, a innym razem trzeba lat by choć odrobinkę dała o sobie znać.

Miłość i nienawiść są tak skrajnie sobie dalekie, ale czasem wymieniają swoje miejsca. Czasem łatwiej znienawidzić kogoś kogo się kochało niż kogoś kogo tylko się lubiło. Podobnie jak znienawidzonego można pokochać szybciej niż przyjaciela.

Za co się kocha, a za co nienawidzi? – to już według własnego, indywidualnego życzenia. Niektórzy uważają, że ten kto nie ma wrogów nie jest wart niczego, podobnie jak szczytem zera jest brak tych co hejtują. Dziewczyna przez chwilę zastanawiała się dlaczego według tych prawdziwych mężczyzn nienawiść świadczy o sile, a miłość o słabości. Rozmyślałaby zapewne dalej gdyby nie to, że ktoś stuknął rytmicznie o drzwi. Rytmicznie to znaczy raz, pauza, trzy razy, pauza i dwa razy i potem następuje czekanie na to aż ona otworzy.

Ona nie miała ochoty nikogo oglądać, ale z drugiej strony ktoś prosił ją by otwierała drzwi jeśli pukanie następuje szyfrem. Poczuła przez chwilę jakby nie miała wyjścia, często się tak czuła. Zwlekła się z łóżka i na skąpą, czerwoną bieliznę założyła męską, białą bluzę z motywem tygrysa. Wspominała chwilę gdy sama go malowała farbami, takimi specjalnymi do ubrań. Było to prawie dwa lata temu, ale tęskniła za tamtymi chwilami. Nie chodziło jej o to, że była młodsza, czy nawet o to, że mężczyzna jej… przez chwilę pomyślała o nim jak o mężczyźnie jej życia co było błędem. Mężczyzną jej życia był tylko ten co dał jej życie, nikt inny nie miał prawa o jej życiu decydować, a ten co to prawo miał sam z niego zrezygnował. Z komody wzięła ciemne, modne okulary i założyła je.

Otworzyła drzwi obite pikowaną skórą, nigdy jej się nie podobały choć były ładne i miękkie. Otworzyła drzwi i ujrzała jakiegoś chłopaka. Postanowiła nie zagłębiać się w rozmyślanie jeszcze o nim i o jego wyglądzie. Postanowiła nie zwracać uwagi na to jak wygląda, wystarczyła jej wiedza, że ma na sobie białe spodenki i nic poza tym.

- Czemu tak długo? – zapytał przyjaźnie, ale dziewczyna nie odpowiedziała.

- Hej, jestem – zaczął i wyciągnął przed siebie dłoń w celu powitania.

- Nie ważne kim jesteś, co cię sprowadza ? – zapytała i zamknęła za nim drzwi na cztery zamki i łańcuch.

- Potrzebuje czegoś od ciebie – zaczął.

- A to nowość, a czego? – zapytała i zmusiła się do uśmiechu.

- Białego – odrzekł chłopak niespełna dwudziestoletni z twarzy, ale z budowy wydał jej się naprawdę męski.

- Chyba pomyliłeś adresy – rzekła.

- Oj chyba nie, bardzo rzadko się mylę.

- Ja też. Poczekaj wykonam pewien telefon – powiedziała rozkazującym tonem i pozostawiwszy gościa w przedpokoju ruszyła do jednego z pokoi.

Swój telefon komórkowy odnalazła pod łóżkiem, a numer jaki wybrała znała już na pamięć, choć kiedyś miała trudności z zapamiętaniem imienia właściciela.

- Hej Kicia, co się urodziło? – zapytał zmęczonym i zachrypniętym głosem.

- Jest tu jakiś facet, chyba chce czegoś od ciebie – odpowiedziała darując sobie zbędne uprzejmości i powitania.

- Jaki facet? – dopytywał.

- Pół nagi facet. W samych spodenkach – odrzekła i usiadła na kanapie.

- Skąd wiesz, że bez majtek, sprawdzałaś? – padło kolejne pytanie.

- Ma na ciebie czekać, czy go gdzieś do ciebie wysłać by podbiegł? – zapytała tym razem ona chcąc zakończyć przekomarzania, które według niej nie były na miejscu.

- Jak wygląda? – zapytał chłopak.

- Nie wiem, nie przyglądałam się! – niemal krzyknęła kobieta, ale ten krzyk był cichy, taki rezygnacyjny.

- To na co czekasz? Rusz kurwa dupę i się przyjrzyj! – warknął do słuchawki i zrobił łyk czegoś, nie mogła wiedzieć czego bo przecież usłyszała tylko odgłos przełykania, ale spodziewała się, że to nie było nic bezalkoholowego.

- Jest wysoki, młody z twarzy, dobrze zbudowany, z PKU na ramieniu. Ładny wzór tego PKU, ale fatalne wykonanie – mówiła do słuchawki, a stała w drzwiach i mierzyła mężczyznę wzrokiem.

Chłopak przez moment poczuł się jakby stał na wystawie sklepowej, albo co najmniej był opisywany na komisariacie policyjnym. Wyjął zza gumki swoich białych spodenek żółtą koszulkę, chyba była Brazylii, taka piłkarska. Przewrócił ją na odpowiednią stronę i wciągnął na siebie. Był jasnym blondynem, a kobieta przez chwilę pożałowała, że wejrzała w jego błękitne, nawet ładne oczy.

Chłopak bardzo starał się dostrzec kolor jej oczu, ale było to nie możliwe, bo okulary, które miała na sobie skutecznie to uniemożliwiały. Miała ładną barwę włosów, taką miodową, ale wiedział, że są farbowane. Na kobiecie nie było nic naturalnego, miała tlenione, albo farbowane włosy, opaleniznę z solarium i fluid dobrej marki, oraz dużo srebra, czy też białego złota na palcach – on nigdy tego nie rozróżniał. Jednak kobieta była naturalna w sobie, miała niezwykły wdzięk w ruchach które wykonywała od niechcenia, oraz niezwykłą barwę głosu choć był ostry, a nie delikatny.

- Niech poczeka, zaraz przyjadę. Zrób mu coś do picia, może herbaty, bo napoju chyba nie mamy – usłyszała głos w słuchawce po czym rozłączyła się nie dając mężczyźnie szans na miłe pożegnanie.

- Masz zaczekać. Możesz wejść do pokoju, rozłożyć się na kanapie i włączyć sobie telewizor. Pod telewizorem jest DVD, a na jednym ze stojaków jakieś filmy akcji, na drugim jakieś pornosy więc jeśli masz ochotę nie krępuj się – rzekła i wskazała mężczyźnie pokój, sama skierowała się w stronę drugiego.

- Acha i jakbyś chciał czegoś do picia to w lodówce jest woda niegazowana, a na blacie stoi też czajnik elektryczny, herbata też jest na wierzchu. Kuchnia jest połączona z pokojem z pewnością się odnajdziesz, czuj się jak u siebie i miłego dnia – dodała i zniknęła za drzwiami. Po chwili chłopak usłyszał charakterystyczny dźwięk zasuwki i domyślił się, że zamknęła drzwi.